เวอเลอร์ยังเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นผู้ค้นพบร่วมของเบริลเลียม, ซิลิกอน และซิลิกอนไนไตรด์ เช่นเดียวกับการสังเคราะห์แคลเซียมคาร์ไบด์ และอื่น ๆ ในปี ค.ศ. 1834 เวอเลอร์และยุสตุส ไลบิกได้ตีพิมพ์การสำรวจน้ำมันของอัลมอนด์ขม พวกเขาพิสูจน์จากการทดลองที่ว่ากลุ่มอะตอมคาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจนสามารถแสดงคุณสมบัติเหมือนกับธาตุ เข้าแทนที่ธาตุ และสามารถแลกเปลี่ยนธาตุในสารประกอบเคมีกันได้

นับตั้งแต่การค้นพบโพแทสเซียมโดยฮัมฟรี เดวี ได้มีการสันนิษฐานว่าอลูมินา ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของดินเหนียว ประกอบด้วยโลหะอยู่รวมกับออกซิเจน เดวี โอแอร์สเทดท์ และแบร์เซลิอุสพยายามที่จะสกัดเอาโลหะนี้ออกมา แต่ไม่สำเร็จ ในภายหลัง เวอเลอร์ได้ทำงานในหัวข้อนี้ และค้นพบโลหะอะลูมิเนียมในปี ค.ศ. 1827 สำหรับเขามีการแยกธาตุอิตเทรียม เบริเลียมและไทเทเนียม การสังเกตที่ว่า "ซิลิเซียม" (ซิลิกอน) สามารถพบได้ในผลึก และหินสะเก็ดดาวบางชิ้นที่มีสารอินทรีย์ เขาวิเคราะห์อุกกาบาตจำนวนหนึ่ง และใช้เวลาอีกหลายปีในการเขียนหนังสือรวบรวมวรรณกรรมเกี่ยวกับอุกกาบาตใน Jahresberichte über die Fortschritte der Chemie เขาเป็นผู้ถือครองหินและเหล็กอุกกาบาตสะสมส่วนตัวที่ดีที่สุดที่มีอยู่ เวอเลอร์และแซนต์ แคลร์ โดวิลล์ ค้นพบรูปผลึกของโบรอน และเวอเลอร์และบัฟค้นพบสารประกอบไฮโดรเจนของซิลิกอน (ซิเลน) และออกไซด์ของธาตุเดียวกัน เวอเลอร์ยังได้เตรียมยูเรียได้ให้ห้องปฏิบัติการโดยไม่ต้องอาศัยเซลล์สิ่งมีชีวิตอีกด้วย